YIL:1975: Ben Annemlerin yanına dönmüştüm onlar ozamanlar leventte oturuyorlardı. evimiz çok küçük tek odalıydı okadar mutluydumki onların yanında babam beni ordaki ilkokula yazdırmıştı. babam her sabah beni giydirir saçlarımı tarardıyan komşumuz gülizar ablada tek odalı evde oturuyordu yani 2 odayı kiraya vermişler annemle babam çalıştığı için beni okul dönüşü gülizar abla alırdı baban her sabah bana dersimi tekrarlatırdı bende bağıra bağıra sölerdim  hemen gülizar abla duvara vururdu sus diye babamla gülerdik  babam benim elimden tutar okula bırakır oda işe giderdi.







Rahmetli dedem beni ço severdi. Fakirlikten beni sık sık görmeye gelemezdi beni her gördüğündede ağlardı çünkü 5 Amcandan sadece babamın çocuğu vardı oda bendim saten tek çocuk olduğum için dedem bana kıyamaz adımı söyleyemezdi bana hep kızıma kızıma derdi evimizin altında bir kahvane vardı dedem hep oraya giderdi babamlar yok diye canı sıkılırdı evde oturamazdı benide alır yanında götürürdü cebinde çey içecek parası bile olmazdı. Ama babam hep harçlık verirdi çünki onların geliri yoktu. Babamlar ve Amcamlar onlara hep para gönderirdi. Kahveye oturdukmu ben dedem açtır diye koşarak bakkala gider küllahın içinde azıcık büsküvi alır dedeme getirirdim dedem bu ne kızı derdi bende sana aldım dedeciğim derdim hemen gözleri yaşla dolar ağlardı canım dedem seni çok özlüyorum keşke şimdi olsaydın yanımda sana nasıl bakardım. Allah rahmet eylesin                            

Sende ye bak! derdi. Yok dedem ben şimdi yedim der onu kandırırdım. tekki o yesin diye o yaşlı gözleriyle çaya batırıp yerdi. Ona hiç kıyamazdım çok severdim. Sonra ninemide getirdi babam meğerse planlar farklıymışta ben bilmiyormuşum. Babam bu ev bize küçük başka eve taşınalım dedi. sonra o evden taşındık biraz daha yukarı taraflara orasıda leventti ama daha güzekdi oralar ev büyüktü çok güzeldi. Benim hiç oyuncaklarım olmamıştı bebeğim bile yoktu. Annem bana hep çabıttan bebek yapardı 2 tahtayı birleştirip bezle sarar  yani korkuluk gibi sandalyenin ayaklarına iple beşik yapardı okadar çok isterdimki bir saçlı bebeğim olmasını saçlısı şurda dursun naylon bebeğim bile yoktu.





Okulun tam karşısında tuhafiye dükkanı vardı. Her gün okul çıkışı vitrinin önündeki bebeğe bakardım. Keşke derdim bu bebek benim olsa babamada söyleyemezdim daha yanlarına yeni gelmiştim ve çekingendim söylesemde alamazdı ya  her gece o bebeği hayal ederdim. hemde naylon bebek kocaman dayanamadım söyledim babama alıcaz kızım hemde canlısını nekadarda çok sevinmiştim hemde canlı nerden bilebilirdimki bir kardeşimin olacağını ben daha yeni alışırken onlara hayatımıza biri daha girecekmiş tabi bunları kardeşim dünyaya gelince anladım. ogeceyi hiç unutmam babacım bana yarın fuardan bebek alırmısın dedim hemde saçlı olsun babam tamam kızım alırım o gece sevinçle uyudum çünkü babam söz vermişti alacaktı bana bebek




Sabah olmuştu babamın beni severek uyandırdığını gördüm. kızım baban sana ne aldı kalkta bak dedi çok güzel çok sevcen o!an dünyam değişti sanki gözlerimi açtım.Aldınmı baba dedim aldık güzelim dedi yataltan nasıl kalktım bilmiyorum sonunda benimde herkes gibi bebeğim olmuştu. Nerde dedim babama gel bak! göstereyim dedi. Bir baktım annem yatıyor ne oldu anne hastamı oldun dedim annem güldü gel bak burda ne var dedi Heyacanla annemim yanına gittim. bana süpris yapacak diye düşündüm. Ama ne süpris evet bir bebek hemde ağlayanından baktım gözleri yumuk yumuk  iyide ben bunu istememiştimki babama geri verin istemem dedim gözlerini açmıyor nerden bileyimki bir kardeşimin olduğunu ozamanlar herşey bu zamanlardaki gibi değildiki aklımız ermezdi. Babam bak kardeş sen bakcan dedi o an babamdan nefret ettim sanki babam kucağıma varmek istedi. Almam da istemde geri verin dedim





Babam şaşırmamıştı. Benden bu tepkiyi bekliyormuş demekki tamam dedi geri verelim o anda içimden bişeyler koptu sanki galiba kardeş sevgisi başlamıştı. Bellide etmiyordum ama içimde gidiyordu kucağıma almak için çok güzeldi çok şirin bir mehmetimiz olmuştu. Babam küçükken kazada ölen amcamın adını koymuştu çok sevimli bir bebekti ama tabi benimde kıskançlıklarım başlamıştı sanki artık beni sevmiyorlar gibi geliyordu. çocukluk işte onu hep ben sallardım annemle babam çalıştığı için babam ninemle dedemi bize getitmişti kardeşime bakacaklardı dedem kanser hastasıydı babam onun tedavisini yaptırıyordu ona bir bebekmiş gibi ilgi gösterirdi yemeğini yedirir ilaçlarını verirdi çok üzülürdüm dedeme acı çekiyordiye saten babamın kucağında vefat etmişti canım dedem  evet kardeşim 2 aylıktı tabi ozamanlar tavana beşik kurarlardı bir sallardımki onu sanki öbür duvardan geçecek gibi çok hoşuma giderdi .Bir gün dedimki bende sallancam kıskanıyorumya hep o sallanıyo dedim beşiye tutundum kardeşimde içinde bir sallandım haydaaaa dedim arkamdanda bir şeylerin uçtuğunu gördüm ewt kardeşimdi




Olan olmuştu kardeşim düşmüştü yerde yatıyordu hiç sesi çıkmıyordu çok korkmuştum öldü sandım içimin bir parçası kopmuş gibiydi ne yapcağımı şaşırdım hemen koştum annemlerin yanına onlarda yemek yapıyorlardı babamda kardeşime mam hazırlıyordu baba baba dedim düştü düştü babam annem ve ninem bana bakakaldılar ne düştü mehmet dedim mehmet düştü babamlar hemen koşturdu kardeşim sessizce hala yatıyordu hemen kucağına aldılar işte o an bastı feryadı kardeşim oh dedim yaşıyor çok küçüktü söyleyemezdiki derdini hemen hastaneye götürdüler kolu kırılmış 3 ay hastanede yattı benim yüzümden çok üzülmüştüm o anda söz verdim bir daha kardeşimi üzmücem ve ağlatmıycam hep yanında olacağım diye ve sözümüde tuttum onu hiç üzmedim küçük annesi olmuştum ben okul dönüşümünde kardeşime sandaviç alırdım hemde yarım param okadardı hiç harcamaz ona getirirdim oda beni beklerdi okuldan dönmemi okadar çok sevinirdiki beni abam derdi canım benim bende çok mutlu olurdum o sevinince sanki okula bile ben getirip ben götürüyordum öğretmenleri annemi bilmezlerdi onlar çalıştığı için ben bakardım kardeşime bana öğretmenleri sen küçük annesin derlerdi canım benim herşey helal olsun Mehmedime






Şimdi 32 yaşında okudu öğretmen oldu  şimdi dersane müdürü onula gurur duyuyorum ve onu çok seviyorum halen ona bebeğim diye hitap ediyorum çünkü onu ben büyüttüm  Allah bana acısını göstermesin evli ve dünya tatlısı yeğenim var adı suennur canım benim hayat ne çabuk ilerliyor dün o bebekti şimdi ise baba oldu. Eşinide kardeşim gibi severim Allah onu hep mutlu etsin bana benzemesin hayatları onları çok seviyorum  sizleri çok seviyorum 




İşte benim hayatımdan bir bölüm sadece benim için önemli hatıralarım hiç unutmadığım hayatımdan bir parça ama hep hayatımda birşeylerin özlemini çektim şimdiki gibi her ihtiyaçlarımız olmuyorki şimdiki çocuklar dahamı şanslı acaba bayramdan bayrama kıyafet alabilirdik ayakkabılarımızıda taki ayakkabılarımız bizi terk edene kadar giyerdik okula giderken bir eşortmanım bile yoktu. Spor ayakkabısını hiç görmedim bile babamlar o dönemde  ev yaptırıyordu kira veriyorlardı ev geçindiriyorlardı isteseler bile bende istemezdim saten durumlarını bildiğim için büyümüştüm onları anlayabiliyordum beden dersinede girmez hep karnım ağrıyor diye kaçardım nedenmi eşortmanım ve spor ayakkabılarım yok diye arkadaşlarım anlamasın diyede kaçardım ewt ben hep fedakarlık yapan ben halen daha yapan ben şimdide çocuklarım için fedakarlık düşünen ben kardeşim bunları hatırlamaz bu yaşananları  yokluğu onun döneminde herşey düzelmeye başlamıştı  ben halen fedakarlığımın devamettiğini bilsemde bu yaşanalar devam ediyormuş gibi geliyor kendim için ne yaptım hiç kocaman bir hiç    


 
 


Olsun hayat herşeye rağmen genede güzel ağlasamda belki bir gün her şey değişir benim hayatımdada güzelliklerle mutlu bir hayat  sağlıkla tabiki hayatımızda her zaman artılarımız olmuyor eksilerimizde oluyor tabiki bu bizim elimizde biz sadece kader deyip geçiyoruz kendimizi avutuyoruz yanlışlarımızı görmezlikten geliyoruz  açokça biz kendimizi kandırıyoruz yani polyanacılık oynuyoruz hayatta bir oyundan ibaret değilmi saten sadece roller farklı oynayanlar ve kişiler ve oynamaya devam dediyoruz  taki perde inene kadar tüm sağlık mutluluk  sevgi huzur sizlerin olsun. Sağlıkla kalın SAYGILARIMLA